Αντιστροφή ρόλων

Το μετεμφυλιακό κράτος της δεκαετίας του ‘50, απαξίωνε τους αντιπάλους του ως «κομμουνιστοσυμμορίτες» και «εχθρούς του έθνους» που ήθελαν να πάρουν «τα σπίτια και τα χωράφια» των απλών ανθρώπων. Εμφάνιζε τον εαυτό του ως «εγγυητή της ελευθερίας» (κι ας επέβαλε απολύτως ανελεύθερο καθεστώς), της «Δημοκρατίας» (κι ας αλληθώριζε συνεχώς προς αντιδημοκρατικές «εκτροπές») και τα «ιδανικά της πατρίδας» (κι ας ακολουθούσε, συχνά, πολιτική εθνικής μειοδοσίας, όπως κατήγγειλε τότε η Αριστερά).
Σήμερα παρατηρείται μια ιδιότυπη αντιστροφή ρόλων. Οι καθεστωτικοί δηλώνουν «προοδευτικοί» (χωρίς να είναι) και καταγγέλλουν τους αντιπάλους τους ως «ακροδεξιούς» (χωρίς να είναι αναγκαστικά). Τώρα οι κακοί δεν είναι οι «αναρχοκομμουνιστές» και οι «συνοδοιπόροι» τους, αλλά οι «Ελληναράδες», οι «υπερπατριώτες» και οι «εθνικιστές» που θέλουν να προκαλέσουν πόλεμο με την Τουρκία, ή να «απομονώνουν» την Ελλάδα διεθνώς, για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων…

Όλοι όσοι διαφωνούν με τα προτάγματα της ψευδοαριστερής ηγεμονίας στην Ελλάδα, είναι - υποτίθεται - «φασιστοειδή» και «ρατσιστές». Ενώ οι «πεφωτισμένοι» μεταλλαγμένοι αριστεροί που ελέγχουν τα πάντα και ποδηγετούν την κοινή γνώμη, είναι υπέρμαχοι της «δημοκρατικότητας» (κι ας υποστηρίζουν μονίμως περιθωριακές μειοψηφίες σε βάρος της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας), της «προοδευτικότητας» (κι ας αντιστέκονται πεισματικά σε κάθε σύγχρονη μεταρρύθμιση) και της «παγκοσμιοποίησης» (κι ας καταγγέλλουν μονίμως, όλες τις ξένες κυβερνήσεις - δυτικές και όχι μόνο, Ευρωπαϊκές και όχι μόνο).
Στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 η μετεμφυλιακή Δεξιά μονοπωλούσε την εθνικοφροσύνη και τον πατριωτισμό, αλλά στην πραγματικότητα εξυπηρετούσε τα πιο σκοτεινά «ατλαντικά συμφέροντα».
Σήμερα, η μεταλλαγμένη ψευδο-αριστερά, μονοπωλεί την «προοδευτικότητα», αλλά στην πραγματικότητα εκπροσωπεί προτάγματα σκοτεινών διεθνιστικών κύκλων σε βάρος του εθνικού κράτους, κι είναι διασυνδεμένη με πλήθος διεθνών δικτύων από περίεργες ΜΚΟ, που θέλουν να διαλύσουν συμπαγείς εθνικές κοινωνίες, ανθεκτικά εθνικά κράτη και ιστορικά δημοκρατικά έθνη. Και να τα αντικαταστήσουν με εύθραυστα τεχνητά μορφώματα από πολυεθνοτικούς πληθυσμούς, χωρίς αυτοσυνειδησία, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς φιλοδοξίες. Εύκολα να χειραγωγηθούν, να ελεγχθούν, να υποταχθούν…
Ν. Ζ.